Tijdens de zeventiger jaren werd de Bijzondere Bijstand Eenheid van het Korps Mariniers (BBEMARNS) ingezet tijdens verschillende gijzelingsacties in Nederland. Na het einde van het koloniale bewind in Indonesië is er door de toenmalige Nederlandse regering een belofte gedaan aan de bevolking van Ambon (eilandengroep behorend bij Indonesië). In de eerste instantie zouden zij mee gaan naar Nederland en daarna zou er gepleit worden voor een onafhankelijke staat voor de Ambonezen (ook wel Molukkers) zodat zij terug konden keren naar hun eilanden. De toenmalige president van Indonesië had toen niet veel op met de bevolking van Ambon mede omdat vele Ambonezen dienden in het Koninklijk Nederlands Indisch Leger (KNIL) en velen die waren achter gebleven zaten in een ellendige situatie. Dit is tot op heden nog niet gebeurd wat leidde tot onlusten in de jaren zeventig. De Molukse gemeenschap kwam in opstand over de slechte behandeling van hun volk op Ambon die zij kregen van de Indonesische regering. Zo probeerden zij hun schreeuw om aandacht voor de bevolking op Ambon kracht bij te zetten door gijzelingen uit te voeren op een lagere school en twee treinen. De gijzeling van de stoptrein bij Wijster liep af zonder inzet van de BBE die wel gereed stond om in te grijpen.

De gijzeling van de trein bij de Punt en de Basisschool in Bovensmilde die nagenoeg tegelijk plaatsvond was een ander verhaal. Gijzelnemers stelden zich beduidend anders op dan die van Wijster waartoe de regering genoodzaakt was om de BBE in te zetten. Zoals de gijzeling begonnen was door de terroristen, tegelijkertijd, zo werd deze beëindigd door de BBE. Op het moment dat toegang werd verschaft tot de trein kwamen de BBE’ers in actie bij de school. Bij de actie bij de school zijn er aan beide kanten geen doden of gewonden gevallen dit in tegenstelling bij de trein. Hier zijn aan de zijde van de terroristen 6 doden gevallen en kwamen 2 gegijzelden om het leven en werden enkele mariniers gewond.